امام علي (ع) فرمود: كسي كه شكيبايي او را نجات ندهد بي تابي او را هلاك گرداند.

امام علي (ع) فرمودند: هنگامي كه به اشعث بن قيس در مرگ فرزندش تسليت گفت،چنين فرمود:

اي اشعث اگر براي پسرت اندوهناكي،به خاطر پيوند خويشاوندي سزاواري،اما اگر شكيبا باشي  هر مصيبتي را نزد خدا پاداشي است. اي اشعث اگر شكيبا باشي تقدير الهي بر تو جاري مي شود و تو پاداش داده خواهي شد و اگر بي تابي كني نيز تقدير الهي بر تو جاري مي شود و تو گناهكاري.

امام علي (ع) فرمود: انسان شكيبا پيروزي را از دست نمي دهد هر چند زمان آن طولاني شود.

عُن اَبي عبداللهِ عليه السلام قالَ:الصّبر راس الايمان.

امام صادق(ع) فرمود: صبر سر ايمان است و در روايت ديگر بدينگونه مطلب را دنبال مي كند: صبر از ايمان چون سر است به تن، هرگاه سر برود، تن هم مي رودة همچنان صبر كه برود ايمان هم از دست خواهد رفت.

امام باقر(ع) فرمود: بهشت در ميان ناگواري ها و صبر است.هر كس در دنيا بر ناگواري ها صبر كرد به بهشت مي رود، و دوزخ در ميان لذات و شهوات غلط است هر كه به دنبال شهوت و لذت رود اهل جهنم است.

امير المومنين (ع) فرمود: صبر دو صبر است،صبر در مصيبت كه خوب و خوشايند است و بهتر از آن صبريست كه در برابر حرام الهي به خرج دهي. و ذكر دو ذكر است:ذكر در وقت مصيبت، و برتر از آن ذكر خدا در برابر حرام است به نحوي كه بين تو و حرام مانع شود و تو بوسيله آن ذكر پاكدامن بماني.

رسول خدا فرمود: صبر بر سه مرحله است صبر بر مصيبت، صبر بر طاعت و صبر بر گناه.

هر كه در مصيبت صبر كند تا آن را به تسلي خوب پاسخ گويد،خداوند برايش سيصد درجه بنويسد كه ميان هر درجه تا درجه ديگر از عمق زمين است تا عرش. و هركه در برابر مصيبت صبر كند،يعني خويشتن را از گناه حفظ كند برايش نهصد درجه نويسد كه ميان هر درجه تا درجه ديگر از عمق زمين تا پايان عرش است. منقول است از رسول خدا(ص) كه صبر بر سه قسم است صبر در مصيبت ،صبر بر طاعت و صبر ازمعصيتحق تعالي در اول سيصد درجه كرامت مي كند كه رفعت هر درجه از زمين تا آسمان است در ثاني ششصد درجه كه رفعت هر درجه از انتهاي زمين تا عرش باشد و در سوم نهصد درجه از منتهاي زمين تا منتهاي عرش مي باشد

قرآن كريم مي فرمايد: براي دست يافتن به روح تحمل در برابر حوادث سخت و طوفان هاي شكننده دروني و بروني و مصائب كمر شكن و آنچه كه براي دين و ايمان و شخصيت شما ضرر دارد، از صبر و نماز كمك بخواهيد، صبر و حوصله در برابر طاعات و عبادات و ترك محرمات و حوادث بتدريج در انسان حالتي قوي ايجاد مي كند در حدي كه مانند كوه استوار گردد و نماز روح و انديشه و قلب را ملكوتي نموده و آدمي را به معراج عشق و صفا و قرب و وصال مي برد و انسان را از ميدان فحشا و منكرات دور نموده، به عرصه فضائل و معنويات نزديك و بلكه در درياي حسنات غرق مي نمايد.

وُ استعينوا بالصبَر و الصلاه(بقره-45)

قرآن عظيم مي فرمايد: خداوند مهربان در همه جا و در همه حال با صبر كنندگان است، و اين معيت حق با صابران واقعاً مسئله بزرگ و عظيمي است، و نعمتي است كه شكرش از عهده هيچ كس بر نمي آيد.

 عام ترين و مهم ترين صفت نفساني بازدارنده«صبر» است.«صبر» در لغت عرب به معناي حبس و در تنگنا قرار دادن و محدوديت قرار داده است و برخي نيز آن را بازداشتن نفس از اظهار بي تابي و بي قراري دانسته اند.