عُن اَبي عبداللهِ عليه السلام قالَ:الصّبر راس الايمان.
امام صادق(ع) فرمود: صبر سر ايمان است و در روايت ديگر بدينگونه مطلب را دنبال مي كند: صبر از ايمان چون سر است به تن، هرگاه سر برود، تن هم مي رودة همچنان صبر كه برود ايمان هم از دست خواهد رفت.
امام باقر(ع) فرمود: بهشت در ميان ناگواري ها و صبر است.هر كس در دنيا بر ناگواري ها صبر كرد به بهشت مي رود، و دوزخ در ميان لذات و شهوات غلط است هر كه به دنبال شهوت و لذت رود اهل جهنم است.
امير المومنين (ع) فرمود: صبر دو صبر است،صبر در مصيبت كه خوب و خوشايند است و بهتر از آن صبريست كه در برابر حرام الهي به خرج دهي. و ذكر دو ذكر است:ذكر در وقت مصيبت، و برتر از آن ذكر خدا در برابر حرام است به نحوي كه بين تو و حرام مانع شود و تو بوسيله آن ذكر پاكدامن بماني.
رسول خدا فرمود: صبر بر سه مرحله است صبر بر مصيبت، صبر بر طاعت و صبر بر گناه.
هر كه در مصيبت صبر كند تا آن را به تسلي خوب پاسخ گويد،خداوند برايش سيصد درجه بنويسد كه ميان هر درجه تا درجه ديگر از عمق زمين است تا عرش. و هركه در برابر مصيبت صبر كند،يعني خويشتن را از گناه حفظ كند برايش نهصد درجه نويسد كه ميان هر درجه تا درجه ديگر از عمق زمين تا پايان عرش است. منقول است از رسول خدا(ص) كه صبر بر سه قسم است صبر در مصيبت ،صبر بر طاعت و صبر ازمعصيتحق تعالي در اول سيصد درجه كرامت مي كند كه رفعت هر درجه از زمين تا آسمان است در ثاني ششصد درجه كه رفعت هر درجه از انتهاي زمين تا عرش باشد و در سوم نهصد درجه از منتهاي زمين تا منتهاي عرش مي باشد
- نزدیکترین اخلاق به رسول الله